پرتال امام خمینی(س): یادداشت ۲۵۶/ حسن هانی زاده

 امام خمینی از ابتدای نهضت در پانزده خرداد چهل و دو و بعد از تبعید به نجف همواره تفکرشان بر این بوده که کشورها و ممالک اسلامی، چه شیعه و چه سنی و فِرق مختلف اسلامی باید از هرگونه موضوعات تفرقه انگیز پرهیز کنند. حضور 14 ساله حضرت امام در نجف اشرف کمک کرد که نوعی وحدت بین همه طوایف عراق صورت و شکل کامل تری بگیرد و این یکی از موفقیت های درخشان امام راحل در زمانی که در تبعید به سر می بردند، است که به کانون وحدت جهان اسلام تبدیل شدند و محوریت امام، محوریت اسلام بود. درست است که مسئله تشیع یک مسئله بسیار مهمی در تفکرات امام بود ولی نگرش امام فراتر از نگاه طایفه ای و مذهبی بود و بلکه هدف امام ایجاد وحدت میان تمام زیرمجموعه های دینی و مذهبی بود که اسلام محوریت اصلی را تشکیل می داد.

بدین سبب در زمانی که امام راحل در نجف اشرف بودند، مورد احترام همه طوایف و قومیت ها که در مناطق غرب و شمال عراق که نوعی سنی مذهب هستند و چه در فرات میانه و چه در مناطق جنوب عراق بودند. حضرت امام محوریت لازم را برای ایجاد همگرایی لازم بین همه طوایف عراق داشتند و این یکی از ویژگی های مهم امام که یک شخصیت جامع الاطراف و دارای اندیشه های کاملا راهبردی در حوزه اسلامی بود، هست که توانستند یک وحدت کاملی بین تمام اقوام و طوایف عراق ایجاد کنند علی رغم اینکه ایشان از کشور دیگری وارد عراق شدند اما تفکرات زیبا و وحدت بخش‌شان و پرهیزشان از نگرش های صرف مذهبی موجب شده بود که امام به عنوان محور وحدت جهان اسلام در عراق معروف شوند. فلذا همه طوایف موجود در عراق از زمانی که در نجف اشرف بودند تا حتی بعد از رحلت حضرت امام نگاه احترام انگیزی نسبت به امام داشتند به دلیل اینکه امام یک مرجع نه تنها برای شیعیان بلکه برای جهان اسلام هم در حوزه سیاسی و هم در حوزه دینی بودند. فلذا الان هم اندیشه امام همچنان در ذهن و وجدان همه طوایف موجود عراق چه شیعه و چه سنی وجود دارد.

به مانند برخی اندیشه های راهبردی و وحدت آفرین حضرت امام، این اندیشه ناب ایشان نیز همواره دستخوش تخطئه و آسیب قرار دارد. یک بخش از این آسیب ها در کشورهای مسلمان اتفاق می افتد که موضوع بحث ما نیست و یک بخش دیگر از این آسیب رسانی به اندیشه امام نیز از سوی استکبار به رهبری آمریکا، که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی جاری بوده، این بار در عراق رخ داد.

تلاش اخیر برخی عوامل مشکوک در عراق برای ترور مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق در چارچوب یک سناریوی خطرناک آمریکایی- صهیونیستی- عربی برای ایجاد فتنه جدید در عراق قابل تجزیه و تحلیل است. به دلیل اینکه عراق الان در حال گذر از یک مرحله انتخابات پارلمانی و ورود به پارلمان جدید و تشکیل یک دولت جدید هست، پیروزی جریان سائرون به رهبری مقتدی صدر در عراق در حقیقت نشان می دهد که یک سناریوی کاملا تعریف شده ای برای لغو مصوبه پارلمان اخیر عراق، ناظر بر اخراج نیروهای آمریکایی تهیه شده. مقتدی صدر پس از پیروزی در انتخابات اخیر و به دست آوردن  هفتاد و سه کرسی انتخاباتی درحقیقت دو موضوع را در دستور کار قرار داد. نخست، مسئله تشکیل حکومت و ائتلاف با جریان التقدّم به رهبری محمد الحلبوسی، رئیس سابق پارلمان که اهل سنت را هدایت می کند و جریان اهل سنت را در دست دارد و همچنین کُردها که شصت و یک کرسی را مجموعا در پارلمان به دست آوردند، قرار است ائتلاف کنند. اگر چنین ائتلافی صورت بگیرد، بخش مهمی از جریان های شیعه به حاشیه رانده می شوند و به همین دلیل تظاهراتی که اخیرا در بغداد صورت گرفت و مقابله خشونت آمیز نیروهای امنیتی با تظاهرکنندگان که منجر به قتل هفت تن و زخمی شدن بیش از 200 تن شد، نشان می دهد که یک سلسله پیش درآمدهایی برای ایجاد فتنه در عراق شکل گرفته به دلیل اینکه این انتخابات از نظر جریان ها و ائتلاف های الفتح به رهبری هادی العامری و دولت قانون به رهبری نوری المالکی اعتقاد دارند که این انتخابات مهندسی شده است و هدف آن به حاشیه راندن جریان های نزدیک به مرجعیت و ایران است.

علی رغم تلاشهای امام خمینی در وحدت بخشی میان مسلمانان از شیعه و سنی، بخصوص در عراق این کشور اکنون وارد مرحله خطرناکی شده است. با اینکه هیچ گروهی حمله به منزل مسکونی مصطفی الکاظمی در منطقه سبز عراق را برعهد نگرفته ولی برآیند گزارش ها نشان می دهد که برخی از جریان های وابسته به آمریکا و رژیم صهیونیستی الان در حال کلید زدن یک سناریوی جدید و طراحی یک سناریوی جدید در عراق هستند و آن ایجاد جنگ شیعی- شیعی و شیعه- سنی هست. و به همین دلیل هیچ گروهی که نزدیک به مرجعیت هستند از جمله الحشد الشعبی و عصائب اهل حق و حزب الله عراق پهپادهای پیشرفته در اختیار ندارند و این گروه که سه پهپاد را به سوی منزل مصطفی الکاظمی پرتاب کردند، قطعا با اجازه و کمک آمریکا این فناوری را به دست آوردند و به همین دلیل به نظر می رسد که یک سلسله از این دست عملیات ها در آینده علیه رهبران شیعی و سنی عراق صورت خواهد گرفت و در نتیجه با توجه به آمادگی عراق برای ورود به یک بحران جدید ممکن است که یک تقابل طایفه ای و تقابل بین جریان های سیاسی در آینده شکل بگیرد. طبیعی است که اگر همه جریان های عراقی چه شیعه و چه سنی و چه کُرد مخصوصا شیعیان اگر با همگرایی و عقلانیت و تدبیر و هوشمندی که با تلاش امام خمینی در سالها حضور در عراق بدست آمد، به سمت ایجاد وفاق و همگرایی و پرهیز از سهم خواهی بیشتر در دولت و مجلس حرکت کنند، طبیعی است که سناریوی آمریکا برای کلید زدن جنگ طایفه ای در عراق خنثی خواهد شد اما اگر سهم خواهی ها و تقابل جریان های سیاسی ادامه پیدا بکند، عراق وارد یک بحران خواهد شد.

سناریوی طراحی شده در عراق مشابه سناریویی است که در لبنان طراحی شد و طی آن در سال دوهزار و پنج بعد از ترور رفیق الحریری، نخست وزیر سابق لبنان یک دادگاهی تشکل شد که به تدریج این دادگاه به سمت اتهام زنی علیه حزب الله حرکت کرد. همین سناریو هم برای عراق پیش بینی می شود و به نظر می رسد که با ترور یکی از شخصیت ها، قطعا سازمان ملل، شورای امنیت و نهادهای بین المللی نسبت به تشکیل یک دادگاه و اتهام زنی علیه الحشد الشعبی حرکت خواهد کرد و این همان سناریویی است که در لبنان طراحی شد اما با هوشمندی حزب الله این سناریو در لبنان خنثی شد و اکنون شبیه سازی چنین سناریویی در عراق در حال طراحی است، آمریکا که اجازه ندهد مصوبه پارلمان سابق عراق برای اخراج نیروهای آمریکایی از عراق عملیاتی شود.

طبیعی است از دیدگاه امام رحمه الله عراق مسئله همگرایی شیعه و سنی بارها مورد تاکید قرار گرفته است. رهبر فقید انقلاب اسلامی ایران، امام خمینی همواره در طول حیاتشان بر ضرورت ایجاد وحدت و همگرایی و پرهیز از اختلافات شکلی و جزئی تاکید داشتند. در چنین شرایطی هم ملت عراق با توجه به اینکه اکثریت آنان به یک مذهب معینی گرایش دارند باید اظهارات امام و موضع گیری های وحدت بخش امام را مورد توجه قرار دهند و به سمت اختلافات و سهم خواهی و طرح مسائل فتنه انگیز حرکت نکنند.

درحقیقت به نظر می رسد عراق به سمت اختلافات حرکت خواهد کرد. فراکسیون ها در آینده که تشکیل خواهد شد اختلاف تشدید خواهد شد. مسئله تشکیل دولت و اینکه جریان های شیعه نزدیک به مرجعیت اعتقاد دارند که دولت آینده تشکیل بشود، قطعا یک دولتی خواهد بود که در راس آن جریان سائرون و حزب جریان تقدم به رهبری محمد الحلبوسی و جریان های کُرد دخالت خواهند داشت و تشکیل خواهند داد که این به مفهوم حذف بخش مهمی از ساختار جمعیت عراق که در الحشد الشعبی و نیروهای نزدیک به مرجعیت خلاصه می شود، خواهد بود.

. انتهای پیام /*